|
Απόψε δε θα κοιμηθώ,
στα όνειρά μου θα χαθώ
και μες στη μοναξιά μου.
Ποιος είμαι ψάχνω για να βρω,
να σ’ αγκαλιάσω δεν μπορώ,
φοβάμαι τη σκιά μου.
Απόψε μόνος θα γυρνώ
και σε βαθύ ωκεανό,
ο πόνος θα με πάρει.
Είναι η αγάπη μου μισή
και στην καρδιά μου είσαι εσύ,
αμαρτωλό φεγγάρι.
Ένα κενό, ένα κενό που μεγαλώνει,
μπροστά σε σένα και τους άλλους,
τους βλέπω όλους αντιπάλους.
Ένα κενό, ένα κενό που με σκοτώνει,
μπροστά σε μένα και σε σένα,
κι όλα μοιάζουνε στημένα.
Ένα κενό, ένα κενό.
Αλλάξαν όλα ξαφνικά,
δεν θέλω λόγια δανεικά,
δεν θέλω εξηγήσεις
και φεύγω μόνος μου αλλού,
στους διαδρόμους του μυαλού,
ζητάω απαντήσεις.
Θα έρθει πάλι το πρωί
και το όνειρό μου θα καεί,
μες στη φωτιά της μέρας.
Ψυχή δεν έχεις και εποχές
και δίχως τύψεις και ενοχές
θα φεύγεις σαν αέρας.
Ένα κενό, ένα κενό που μεγαλώνει,
μπροστά σε σένα και τους άλλους,
τους βλέπω όλους αντιπάλους.
Ένα κενό, ένα κενό που σκοτώνει,
μπροστά σε μένα και σε σένα
και όλα μοιάζουνε στημένα.
Ένα κενό, ένα κενό.
|
Apópse de tha kimithó,
sta ónirá mu tha chathó
ke mes sti monaksiá mu.
Pios ime psáchno gia na vro,
na s’ agkaliáso den boró,
fováme ti skiá mu.
Apópse mónos tha girnó
ke se vathí okeanó,
o pónos tha me pári.
Ine i agápi mu misí
ke stin kardiá mu ise esí,
amartoló fengári.
Έna kenó, éna kenó pu megalóni,
brostá se séna ke tus állus,
tus vlépo ólus antipálus.
Έna kenó, éna kenó pu me skotóni,
brostá se ména ke se séna,
ki óla miázune stiména.
Έna kenó, éna kenó.
Alláksan óla ksafniká,
den thélo lógia daniká,
den thélo eksigísis
ke fevgo mónos mu allu,
stus diadrómus tu mialu,
zitáo apantísis.
Tha érthi páli to pri
ke to óniró mu tha kai,
mes sti fotiá tis méras.
Psichí den échis ke epochés
ke díchos típsis ke enochés
tha fevgis san aéras.
Έna kenó, éna kenó pu megalóni,
brostá se séna ke tus állus,
tus vlépo ólus antipálus.
Έna kenó, éna kenó pu skotóni,
brostá se ména ke se séna
ke óla miázune stiména.
Έna kenó, éna kenó.
|
