Ένα κορίτσι δεκαεπτά χρονών
Τι μπορεί να ξέρει για την ερημιά
Μπορεί να στολίζει τα μαλλιά του
Με πικροδάφνες
Να περπατάει μες στην βροχή
Όμως για την ερημιά δεν είναι έτοιμο
Ένα κορίτσι δεκαεπτά χρονών
Τι μπορεί να ξέρει για τον θάνατο
Μπορεί να κλάψει για τα λουλούδια
Που μαραθήκαν
Τα χελιδόνια που έχουν φύγει
Όμως για τον θάνατο δεν είναι έτοιμο
Ένα κορίτσι δεκαεπτά χρονών
Μπορεί να μάθει μόνο την αγάπη
Να καθρεφτίζεται στα μάτια της θάλασσας
Να τραγουδάει για τον ήλιο
Μόνο για την αγάπη είναι έτοιμο
Ένα κορίτσι δεκαεπτά χρονών
Άνοιξε τα κλεισμένα μου χέρια
Βρήκε μονάχα πίκρα, θάνατο και ερημιά
Πόσο φοβήθηκε και κλαίει
Απ’ την αγάπη άλλο δεν ήξερε
|
Έna korítsi dekaeptá chronón
Ti bori na kséri gia tin erimiá
Bori na stolízi ta malliá tu
Me pikrodáfnes
Na perpatái mes stin vrochí
Όmos gia tin erimiá den ine étimo
Έna korítsi dekaeptá chronón
Ti bori na kséri gia ton thánato
Bori na klápsi gia ta luludia
Pu marathíkan
Ta chelidónia pu échun fígi
Όmos gia ton thánato den ine étimo
Έna korítsi dekaeptá chronón
Bori na máthi móno tin agápi
Na kathreftízete sta mátia tis thálassas
Na tragudái gia ton ílio
Móno gia tin agápi ine étimo
Έna korítsi dekaeptá chronón
Άnikse ta klisména mu chéria
Oríke monácha píkra, thánato ke erimiá
Póso fovíthike ke klei
Ap’ tin agápi állo den íksere
|