Μη, μη μιλήσεις φύγε απλά
μη, μην αφήσεις τίποτα εδώ
ναι, πονάει η αντικατάσταση
ζωή σε αναπαράσταση κι εγώ
να κρατάω με χίλια ζόρια
το θυμό απ’ την τρέλα χώρια
Σαν σε βλέπω τα σκαλιά να κατεβαίνεις
στάσου ξένη που πηγαίνεις
Ένα λεπτό για μένα
ένα λεπτό και τέρμα
ενός λεπτού σιγή για ικανοποίηση
τόσο καιρό προσποίηση
και ψέμα
κι ένα χαστούκι βλέμμα
Ένα λεπτό να πνίξω με τα χέρια μου
τον δεύτερο κακό μου εαυτό
που σ’ αγαπάει ακόμα
Μη, μη μιλήσεις φύγε απλά
μη, μην αφήσεις τίποτα εδώ
ναι σκοτώνει η εγκατάλειψη
ζωή που παίζει σε επανάληψη κι εγώ
βρίσκω δύναμη και ίσως
να ναι φόβος να ναι μίσος
σαν σε βλέπω τα σκαλιά να κατεβαίνεις
στάσου ξένη που πηγαίνεις
|
Mi, mi milísis fíge aplá
mi, min afísis típota edó
ne, ponái i antikatástasi
zoí se anaparástasi ki egó
na kratáo me chília zória
to thimó ap’ tin tréla chória
San se vlépo ta skaliá na katevenis
stásu kséni pu pigenis
Έna leptó gia ména
éna leptó ke térma
enós leptu sigí gia ikanopiisi
tóso keró prospiisi
ke pséma
ki éna chastuki vlémma
Έna leptó na pníkso me ta chéria mu
ton deftero kakó mu eaftó
pu s’ agapái akóma
Mi, mi milísis fíge aplá
mi, min afísis típota edó
ne skotóni i egkatálipsi
zoí pu pezi se epanálipsi ki egó
vrísko dínami ke ísos
na ne fóvos na ne mísos
san se vlépo ta skaliá na katevenis
stásu kséni pu pigenis
|