Νεραϊδοχαϊδεμένη μου κι αγγελοφιλημένη,
αν δεις μπρος στο κατώφλι σου καρδιά να σε προσμένει,
είναι η δική μου η καρδιά, που κλαίει και σπαράζει,
που ικετεύει μια ματιά, μα εσένα δε σε νοιάζει.
Ένα μόνο με πειράζει,
που για μένα δε σε νοιάζει,
που για μένα δε σε νοιάζει
κι ας με τρώει το μαράζι.
Φεγγαροστολισμένη μου κι αστροστεφανωμένη,
αν μια καρδιά στα πόδια σου ματώνει λαβωμένη,
είναι η δική μου η καρδιά, για σένα που στενάζει,
που λίγη αγάπη λαχταρά, μα εσένα δε σε νοιάζει.
|
Neraidochaideméni mu ki angelofiliméni,
an dis bros sto katófli su kardiá na se prosméni,
ine i dikí mu i kardiá, pu klei ke sparázi,
pu iketevi mia matiá, ma eséna de se niázi.
Έna móno me pirázi,
pu gia ména de se niázi,
pu gia ména de se niázi
ki as me trói to marázi.
Fengarostolisméni mu ki astrostefanoméni,
an mia kardiá sta pódia su matóni lavoméni,
ine i dikí mu i kardiá, gia séna pu stenázi,
pu lígi agápi lachtará, ma eséna de se niázi.
|