Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
τον ντουνιά με τα στραβά και τα παράλογα
καβαλάρης μια φορά να σεργιανίσω
Το ένα τ’ άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο τ’ άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή
Να χτυπώ το καμουτσίκι μου το άπονο
σαν της μοίρας μου τ’ αβάσταχτα χαστούκια
και ν’ ακούγεται τη νύχτα σαν παράπονο
σαν πενιά λυπητερή από μπουζούκια
Το ένα τ’ άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο τ’ άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή
|
Έna ómorfo amáksi me dio áloga
na mu férete ta mátia mu san kliso
ton ntuniá me ta stravá ke ta paráloga
kavaláris mia forá na sergianíso
To éna t’ álogo na ine áspro
ópos ta ónira pu ékana pedí
to állo t’ álogo na ine mavro
san tin pikrí mu tin katámavri zoí
Na chtipó to kamutsíki mu to ápono
san tis miras mu t’ avástachta chastukia
ke n’ akugete ti níchta san parápono
san peniá lipiterí apó buzukia
To éna t’ álogo na ine áspro
ópos ta ónira pu ékana pedí
to állo t’ álogo na ine mavro
san tin pikrí mu tin katámavri zoí
|