|
Θα σου πω γι’ αυτό το σπίτι, σ ένα λόφο στην Αθήνα
θυμάμαι ένα μικρό σπουργίτι, στο μπαλκόνι άσπρα κρίνα.
Δυο δωμάτια ερείπια, τα έφτιαχνα κι όλο χαλούσαν.
όπως τα όνειρα τα τρύπια, μέσα εκεί χωρούσαν
οι ζωές μας, σπίτια που γερνούν, αγκαλιές που φεύγουν
και ελπίδες που για πάντα μας κρατούν
Τα κουδούνια του χτυπούσαν μες τη νύχτα συναυλία
Και τα χρόνια δεν περνούσαν, Κάτια, Έλενα, Μαρία
Και γιρλάντες, άσπρες νότες στόλιζαν τα μέτωπα μας.
Κι ήταν ανοιχτές οι πόρτες η χαρά κρατούσε
στις ζωές μας σπίτια που γερνούν
αγκαλιές που φεύγουν
και ελπίδες που για πάντα μας κρατούν
Ψάξε βρες αυτό το σπίτι, σ ένα λόφο στην Αθήνα
θυμάμαι ένα μικρό σπουργίτι, στο μπαλκόνι άσπρα κρίνα
Δυο δωμάτια ερείπια, τα έφτιαχνα κι όλο χαλούσαν.
όπως τα όνειρα τα τρύπια, μέσα εκεί χωρούσαν
οι ζωές μας, σπίτια που γερνούν, αγκαλιές που φεύγουν
και ελπίδες που για πάντα μας κρατούν
|
Tha su po gi’ aftó to spíti, s éna lófo stin Athína
thimáme éna mikró spurgiti, sto balkóni áspra krína.
Dio domátia eripia, ta éftiachna ki ólo chalusan.
ópos ta ónira ta trípia, mésa eki chorusan
i zoés mas, spítia pu gernun, agkaliés pu fevgun
ke elpídes pu gia pánta mas kratun
Ta kudunia tu chtipusan mes ti níchta sinavlía
Ke ta chrónia den pernusan, Kátia, Έlena, María
Ke girlántes, áspres nótes stólizan ta métopa mas.
Ki ítan anichtés i pórtes i chará kratuse
stis zoés mas spítia pu gernun
agkaliés pu fevgun
ke elpídes pu gia pánta mas kratun
Psákse vres aftó to spíti, s éna lófo stin Athína
thimáme éna mikró spurgiti, sto balkóni áspra krína
Dio domátia eripia, ta éftiachna ki ólo chalusan.
ópos ta ónira ta trípia, mésa eki chorusan
i zoés mas, spítia pu gernun, agkaliés pu fevgun
ke elpídes pu gia pánta mas kratun
|
