Νύχτωσαν όλα μ’ ένα γεια
τα πάντα ήσουν τελικά
δεν έχω άμυνα στον πόνο και στο κλάμα.
Μ’ αποχαιρέτησες κι όρκους αθέτησες
που σου χρεώνουνε πια το δικό μου δράμα.
Ένα τσιγάρο κι ένα ποτήρι
κι η μοναξιά μου να σου κάνει το χατίρι
κι ένα μαχαίρι που περιμένει
να το καρφώσεις στην καρδιά μου που πεθαίνει.
Νύχτωσαν όλα στη στιγμή
το `χουν αυτό οι χωρισμοί
και δε θα κρίνω τώρα τι ν’ αποφασίσουν.
Κι αν μόνος έμεινα αγάπη έγινα
να λιώνω μέσα μου απ’ την ανάμνηση σου.
Ένα τσιγάρο κι ένα ποτήρι
κι η μοναξιά μου να σου κάνει το χατίρι
κι ένα μαχαίρι που περιμένει
να το καρφώσεις στην καρδιά μου που πεθαίνει.
|
Níchtosan óla m’ éna gia
ta pánta ísun teliká
den écho ámina ston póno ke sto kláma.
M’ apocherétises ki órkus athétises
pu su chreónune pia to dikó mu dráma.
Έna tsigáro ki éna potíri
ki i monaksiá mu na su káni to chatíri
ki éna macheri pu periméni
na to karfósis stin kardiá mu pu petheni.
Níchtosan óla sti stigmí
to `chun aftó i chorismi
ke de tha kríno tóra ti n’ apofasísun.
Ki an mónos émina agápi égina
na lióno mésa mu ap’ tin anámnisi su.
Έna tsigáro ki éna potíri
ki i monaksiá mu na su káni to chatíri
ki éna macheri pu periméni
na to karfósis stin kardiá mu pu petheni.
|