Τόση πίκρα κι άλλη τόση
Στην καρδιά μου έχεις φορτώσει
Κι ίσως να ‘χεις μετανιώσει
Όμως πέρασε ένας χρόνος
ένας χρόνος που ‘μαι μόνος
και μ’αρνήθηκε κι ο πόνος
Ένα χρόνο μετά
Ήρθες πάλι και κλαις
Είναι αργά τι τα θες;
Ένα χρόνο μετά
Δεν ξυπνάει το χτες
Είναι αργά τι τα θες;
Τα δικά μας περασμένα
Στο συρτάρι είναι κλεισμένα
Σαν χαρτιά κιτρινισμένα
Τώρα η πέτρα έχει κυλήσει
Κι όλο αυτά που ‘χουμε ζήσει
Ένας χρόνος τα ‘χει σβήσει
|
Tósi píkra ki álli tósi
Stin kardiá mu échis fortósi
Ki ísos na ‘chis metaniósi
Όmos pérase énas chrónos
énas chrónos pu ‘me mónos
ke m’arníthike ki o pónos
Έna chróno metá
Ήrthes páli ke kles
Ine argá ti ta thes;
Έna chróno metá
Den ksipnái to chtes
Ine argá ti ta thes;
Ta diká mas perasména
Sto sirtári ine klisména
San chartiá kitrinisména
Tóra i pétra échi kilísi
Ki ólo aftá pu ‘chume zísi
Έnas chrónos ta ‘chi svísi
|