Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ’ άστρα τ’ ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι…
Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ’ αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης…
Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει…
|
Έnas mikrós Septémvris vázi ta klámmata
pu sto scholió ton páne na máthi grámmata
théli na peksi akóma me t’ ástra t’ uranu
prin érthun protovróchia ke sinnefiés sto nu
protáki, scholiarudi, tu klévun to tragudi,
tu klévun to tragudi…
Έnas glikós Septémvris stázi to méli tu
sostó palikaráki trigái t’ abéli tu
sta Spáta linovátis, sto Koropí gabrós
na trémun ta korítsia sta vléfará tu bros
fisái o apiliótis, o zéfiros tis niótis
fisái o apiliótis…
Έnas paliós Septémvris fílos achóristos
kathós pernun ta chrónia ginete agnóristos
to kókkino ragizi sta míla tis Rodiás
kítrina péftun fílla ston kípo tis kardiás
I níchta megalóni, díchtia sto fos aplóni,
i níchta megalóni…
|