Πως μας προκύπτεις κι από που;
Τι σου θολώνει το νου;
Σε ποιους δρόμους τραβάς;
Στα όνειρά σου πες μου, τι βλέπεις και για μας;
Σε μια μικρή κιβωτό,
Είμαι στον κόσμο μου, εδώ.
Στις δυο μου ρίζες πατώ.
Φωτιά, αέρας, σκόνη, λάσπη και νερό.
Σε ποια λιμάνια με πας
και ποιο Θεό προσκυνάς;
Κάτσε κοντά μου κι εγώ
θα σου τραγουδάω το «μπαλαμό»
νάις μπαλαμό.
Έλα Διονύση να χαρείς,
κι από τη σκηνή να μη χαθείς
Κι όσα τραγούδια κι αν πεις
Τα μάτια ορθάνοικτα και μην τους φοβηθείς.
Ένας Χειμώνας για δυο
βγήκε καλό το προξενιό
Κι όχι να πεις «με το στανιό»
Ελένη, Ελενάκι, Λένα και Λενιώ.
Σε ποια λιμάνια με πας
και ποιο Θεό προσκυνάς;
Κάτσε κοντά μου κι εγώ
θα σου τραγουδάω το «μπαλαμό»
νάις μπαλαμό.
|
Pos mas prokíptis ki apó pu;
Ti su tholóni to nu;
Se pius drómus travás;
Sta ónirá su pes mu, ti vlépis ke gia mas;
Se mia mikrí kivotó,
Ime ston kósmo mu, edó.
Stis dio mu rízes pató.
Fotiá, aéras, skóni, láspi ke neró.
Se pia limánia me pas
ke pio Theó proskinás;
Kátse kontá mu ki egó
tha su tragudáo to «balamó»
náis balamó.
Έla Dionísi na charis,
ki apó ti skiní na mi chathis
Ki ósa tragudia ki an pis
Ta mátia orthánikta ke min tus fovithis.
Έnas Chimónas gia dio
vgíke kaló to proksenió
Ki óchi na pis «me to stanió»
Eléni, Elenáki, Léna ke Lenió.
Se pia limánia me pas
ke pio Theó proskinás;
Kátse kontá mu ki egó
tha su tragudáo to «balamó»
náis balamó.
|