Μ’ έχει η μοναξιά αφήσει
στο απόλυτο κενό
Όπως στάζει μια βρύση
σ’ ένα σπίτι αδειανό
Πού με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
Δώδεκα και κάτι η ώρα
και δε φάνηκε κανείς
ούτε χτύπος τηλεφώνου
ούτε άκουσμα φωνής
Πού με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
Ίσως ζούμε λάθος χρόνια
σ’ έναν κόσμο ναυαγό
Ίσως πάλι δεν υπάρχει
ούτε ο κόσμος ούτε εγώ
Και με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
|
M’ échi i monaksiá afísi
sto apólito kenó
Όpos stázi mia vrísi
s’ éna spíti adianó
Pu me pétakses monáchi
díchos lógo, díchos máchi
díchos lógo, díchos máchi
pu me pétakses monáchi
Dódeka ke káti i óra
ke de fánike kanis
ute chtípos tilefónu
ute ákusma fonís
Pu me pétakses monáchi
díchos lógo, díchos máchi
díchos lógo, díchos máchi
pu me pétakses monáchi
Ίsos zume láthos chrónia
s’ énan kósmo nafagó
Ίsos páli den ipárchi
ute o kósmos ute egó
Ke me pétakses monáchi
díchos lógo, díchos máchi
díchos lógo, díchos máchi
pu me pétakses monáchi
|