|
Να πάρεις ότι θες και άφησε για μένα
σπασμένα σαν γυαλιά τραγούδια πονεμένα
να γράφω με το δάκρυ μου της νύχτας σ’ αγαπώ
Θα ψάχνεσαι αλλού σ’αγάπες που’ναι ξένες
μα όμως οι ψυχές θα μένουν ενωμένες
ποτέ δε θα χωρίσουμε κι ας φεύγεις από’δω
Ένοχα βράδια, ένοχα βράδια θα περνάς
θα μου φωνάζεις δώσε μου λίγο χρόνο
πίσω απ’τα μάτια, πίσω απ’τα μάτια που κοιτάς
ξέρω θα βλέπεις πάντα εμένα μόνο
Ένοχα βράδια, ένοχα βράδια θα περνάς
θα μου φωνάζεις δώσε μου λίγο χρόνο
στη μοναξιά σου πάντα εμένα θα ζητάς
θα μπαινοβγαίνω μες στο δικό σου κόσμο
Αφήνεις τη σιωπή και παίρνεις για το δρόμο
μια εύκολη φυγή και το κρυφό σου φόβο
σαν λάβα να ξεχύνεται να καίει μυστικά
Σου το ’χω ξαναπεί το σώμα πως θυμάται
και όπως η ψυχή ο χρόνος δε κοιμάται
σε βγάζει απ’το λαβύρινθο της νύχτας ξαφνικά
Ένοχα βράδια, ένοχα βράδια θα περνάς
θα μου φωνάζεις δώσε μου λίγο χρόνο
πίσω απ’τα μάτια, πίσω απ’τα μάτια που κοιτάς
ξέρω θα βλέπεις πάντα εμένα μόνο
Ένοχα βράδια, ένοχα βράδια θα περνάς
θα μου φωνάζεις δώσε μου λίγο χρόνο
στη μοναξιά σου πάντα εμένα θα ζητάς
θα μπαινοβγαίνω μεσ’το δικό σου κόσμο
|
Na páris óti thes ke áfise gia ména
spasména san gialiá tragudia poneména
na gráfo me to dákri mu tis níchtas s’ agapó
Tha psáchnese allu s’agápes pu’ne ksénes
ma ómos i psichés tha ménun enoménes
poté de tha chorísume ki as fevgis apó’do
Έnocha vrádia, énocha vrádia tha pernás
tha mu fonázis dóse mu lígo chróno
píso ap’ta mátia, píso ap’ta mátia pu kitás
kséro tha vlépis pánta eména móno
Έnocha vrádia, énocha vrádia tha pernás
tha mu fonázis dóse mu lígo chróno
sti monaksiá su pánta eména tha zitás
tha benovgeno mes sto dikó su kósmo
Afínis ti siopí ke pernis gia to drómo
mia efkoli figí ke to krifó su fóvo
san láva na ksechínete na kei mistiká
Su to ’cho ksanapi to sóma pos thimáte
ke ópos i psichí o chrónos de kimáte
se vgázi ap’to lavírintho tis níchtas ksafniká
Έnocha vrádia, énocha vrádia tha pernás
tha mu fonázis dóse mu lígo chróno
píso ap’ta mátia, píso ap’ta mátia pu kitás
kséro tha vlépis pánta eména móno
Έnocha vrádia, énocha vrádia tha pernás
tha mu fonázis dóse mu lígo chróno
sti monaksiá su pánta eména tha zitás
tha benovgeno mes’to dikó su kósmo
|
