Καλοκαίρι και νυχτώνω
μια ταμπλέτα εντομοκτόνο φέγγει κάπου αριστερά
Σαν σε κινηματογράφο
μια ζωή στα περιγράφω
για να βρούμε τη σειρά
Εννοώ να βλέπω, να ‘χω
Σ’ αγαπώ μα δε νυστάζω
χρόνια στο μυαλό μου βάζω και παπούτσια και φτερά
Την αλήθεια ενώ την ξέρω
κάτι ψάχνω κι υποφέρω
Ψέματα, είναι δροσερά τα σεντόνια αυτή την ώρα
το μηχάνημα έχει φόρα
έξω καίγεται η βραδιά
Εννοώ σε θέλω, τώρα
Για φαντάσου το χειμώνα
φεγγαρόλουστα και μόνα σε πατώματα γυμνά
Να στεγνώνουν οι πετσέτες
στου καλοριφέρ τις φέτες
και τα τζάμια να `ναι αχνά
Με τα χέρια μας μπλεγμένα
στο φινάλε εξαρτημένα
κι ας αστράφτει ό,τι πονά
Εννοώ να βλέπω εσένα
|
Kalokeri ke nichtóno
mia tabléta entomoktóno féngi kápu aristerá
San se kinimatográfo
mia zoí sta perigráfo
gia na vrume ti sirá
Ennoó na vlépo, na ‘cho
S’ agapó ma de nistázo
chrónia sto mialó mu vázo ke paputsia ke fterá
Tin alíthia enó tin kséro
káti psáchno ki ipoféro
Psémata, ine droserá ta sentónia aftí tin óra
to michánima échi fóra
ékso kegete i vradiá
Ennoó se thélo, tóra
Gia fantásu to chimóna
fengarólusta ke móna se patómata gimná
Na stegnónun i petsétes
stu kalorifér tis fétes
ke ta tzámia na `ne achná
Me ta chéria mas blegména
sto finále eksartiména
ki as astráfti ó,ti poná
Ennoó na vlépo eséna
|