|
Και μια φορά και ένα καιρό
Ήσουν και εσύ στον ουρανό
Και ένα χέρι ελαφρύ
Σε ακούμπησε κάτω στη γη
Σελήνη λάμπει η ψυχή
Σε δένει, σ’ αφήνει σε μια διαδρομή
Λύνω το νου φεγγάρι χλωμό
Μέτρα παιδιού πονώ, αγαπώ
Όνειρα ανοίγω, χρώματα αγγίζω
Με σένα πυξίδα, θαύματα είδα
Τ’ άστρα κοιτάζω
Και κάτι τέτοιες ώρες πιστεύω λίγο ότι σου μοιάζω
Βλέπω το έργο να με κοιτάζει
Και σε καλούς καιρούς και σε κακούς
Το φως αλλάζει
Γιατί είναι δύσκολο να ζεις
Ξεχνάς πως ήταν στην αρχή
Να η ώρα
Να η στιγμή
Νέα γη
Επαφή
Είμαι απ’ αλλού, σκέψου αφού τίποτα δεν καταλαβαίνω
Είμαι απ’ αλλού, και μες το νου καινούργια ονόματα μαθαίνω
Μήνυμα κρυφό για μια παράξενη πατρίδα φύγε στον ουρανό
Φύγε στον ουρανό
|
Ke mia forá ke éna keró
Ήsun ke esí ston uranó
Ke éna chéri elafrí
Se akubise káto sti gi
Selíni lábi i psichí
Se déni, s’ afíni se mia diadromí
Líno to nu fengári chlomó
Métra pediu ponó, agapó
Όnira anigo, chrómata angizo
Me séna piksída, thafmata ida
T’ ástra kitázo
Ke káti téties óres pistevo lígo óti su miázo
Olépo to érgo na me kitázi
Ke se kalus kerus ke se kakus
To fos allázi
Giatí ine dískolo na zis
Ksechnás pos ítan stin archí
Na i óra
Na i stigmí
Néa gi
Epafí
Ime ap’ allu, sképsu afu típota den katalaveno
Ime ap’ allu, ke mes to nu kenurgia onómata matheno
Mínima krifó gia mia parákseni patrída fíge ston uranó
Fíge ston uranó
|
