Αλλοπαρμένος έφτασα στο σπίτι σου μπροστά
χτυπούσα τα κουδούνια και σου τηλεφωνούσα
δεν άνοιγες κι είχες και τα φώτα ανοιχτά
για λίγο να μ’ ακούσεις και να σε δω ζητούσα
Έπεσα στα σκαλοπάτια σου
κι έκλαιγα σαν το μικρό παιδί
πόσο σ’ αγαπώ σου φώναζα
μα δε γύρναγες στην πόρτα το κλειδί
Ξημερώματα με βρήκαν χάλια
στα σκαλιά σου μ’ αδειανά μπουκάλια
έφυγα απελπισμένος τη ζωή μου βρίζοντας
της καρδιάς μου ήταν πάλι γκρίζος ο ορίζοντας
Τα μάτια μου στην πόρτα καρφωμένα και υγρά
σαν άγνωστο με βλέπεις κι απάντηση δεν δίνεις
τραγούδια βραχνιασμένα ακούω απ’ τα αυτοκίνητα
γιατί αγάπη μου στη μοναξιά μ’ αφήνεις
Έπεσα στα σκαλοπάτια σου
κι έκλαιγα σαν το μικρό παιδί
πόσο σ’ αγαπώ σου φώναζα
μα δε γύρναγες στην πόρτα το κλειδί
Ξημερώματα με βρήκαν χάλια
στα σκαλιά σου μ’ αδειανά μπουκάλια
έφυγα απελπισμένος τη ζωή μου βρίζοντας
της καρδιάς μου ήταν πάλι γκρίζος ο ορίζοντας
|
Alloparménos éftasa sto spíti su brostá
chtipusa ta kudunia ke su tilefonusa
den ániges ki iches ke ta fóta anichtá
gia lígo na m’ akusis ke na se do zitusa
Έpesa sta skalopátia su
ki éklega san to mikró pedí
póso s’ agapó su fónaza
ma de girnages stin pórta to klidí
Ksimerómata me vríkan chália
sta skaliá su m’ adianá bukália
éfiga apelpisménos ti zoí mu vrízontas
tis kardiás mu ítan páli gkrízos o orízontas
Ta mátia mu stin pórta karfoména ke igrá
san ágnosto me vlépis ki apántisi den dínis
tragudia vrachniasména akuo ap’ ta aftokínita
giatí agápi mu sti monaksiá m’ afínis
Έpesa sta skalopátia su
ki éklega san to mikró pedí
póso s’ agapó su fónaza
ma de girnages stin pórta to klidí
Ksimerómata me vríkan chália
sta skaliá su m’ adianá bukália
éfiga apelpisménos ti zoí mu vrízontas
tis kardiás mu ítan páli gkrízos o orízontas
|