Πότε πότε θα `ρχομαι
Να ξαπλώνω δίπλα σου
Κι έτσι θα το δέχομαι ό,τι και αν μου λες
Πότε πότε θα `ρχομαι να ξαπλώνω δίπλα σου
Κι έτσι ανέχομαι κι άλλες προσβολές.
Τώρα τριαντάφυλλα ξερά είναι τα χάδια σου
Χαρτιά στο πάτωμα που γράφουν το όνομά σου
Εσύ με σκόρπισες μέσα απ’ τα χέρια σου
Μ’ εκανες λάθος μες στα λάθη της καρδιάς σου
Κι επηρεάστηκα, σπάστηκα, βιάστηκα
Δεν υπολόγισα εσένα κι όσα είχα
Μαζί σου ένιωσα, αγάπησα, υπήρχα
Για σένα υπήρχα
Πότε πότε θα `ρχομαι σ’ ένα παραλήρημα
Πάντα σε είχα στήριγμα μα είμαι στο κενό ’
Πότε πότε θα ρχομαι
να φιλώ το στόμα σου
Και ας με βρίζεις που έβαλα τέλος ξαφνικό
Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι αλλιώτικα
Σε αγαπάω μη με εγκαταλείπεις
|
Póte póte tha `rchome
Na ksaplóno dípla su
Ki étsi tha to déchome ó,ti ke an mu les
Póte póte tha `rchome na ksaplóno dípla su
Ki étsi anéchome ki álles prosvolés.
Tóra triantáfilla kserá ine ta chádia su
Chartiá sto pátoma pu gráfun to ónomá su
Esí me skórpises mésa ap’ ta chéria su
M’ ekanes láthos mes sta láthi tis kardiás su
Ki epireástika, spástika, viástika
Den ipológisa eséna ki ósa icha
Mazí su éniosa, agápisa, ipírcha
Gia séna ipírcha
Póte póte tha `rchome s’ éna paralírima
Pánta se icha stírigma ma ime sto kenó ’
Póte póte tha rchome
na filó to stóma su
Ke as me vrízis pu évala télos ksafnikó
Stin pragmatikótita ta prágmata ine alliótika
Se agapáo mi me egkatalipis
|