|
Κύριε πόλισμαν μπαρντόν
που τα ήπια κι είμαι γκον
αλλά μέσα μου πολύ βαθιά πονάω,
τύφλα έγινα που λες
γιατί μου ‘φυγε προχθές
η γυναίκα που τρελά την αγαπάω.
Άφησέ με δυο τραγούδια να της πω,
κύριε πόλισμαν, μυαλά μήπως κι αλλάξει,
και μετά χωρίς μιλιά σ’ ακολουθώ
για το τμήμα σου “επί διαταράξει”.
Κι αν δεν έρθει ως το πρωί
στο φτωχό μας το τσαρδί,
κύριε πόλισμαν, το βράδυ θα μεθύσω,
και μετά θα `ρθω εδώ,
δυο τραγούδια να της πω,
δηλαδή και πάλι θα παρανομήσω.
Άφησέ με δυο τραγούδια να της πω,
κύριε πόλισμαν, μυαλά μήπως κι αλλάξει,
και μετά χωρίς μιλιά σ’ ακολουθώ
για το τμήμα σου “επί διαταράξει”.
|
Kírie pólisman barntón
pu ta ípia ki ime gkon
allá mésa mu polí vathiá ponáo,
tífla égina pu les
giatí mu ‘fige prochthés
i gineka pu trelá tin agapáo.
Άfisé me dio tragudia na tis po,
kírie pólisman, mialá mípos ki alláksi,
ke metá chorís miliá s’ akoluthó
gia to tmíma su “epí diataráksi”.
Ki an den érthi os to pri
sto ftochó mas to tsardí,
kírie pólisman, to vrádi tha methíso,
ke metá tha `rtho edó,
dio tragudia na tis po,
diladí ke páli tha paranomíso.
Άfisé me dio tragudia na tis po,
kírie pólisman, mialá mípos ki alláksi,
ke metá chorís miliá s’ akoluthó
gia to tmíma su “epí diataráksi”.
|
