Ας μείνει μόνο το φεγγάρι στην ορχήστρα.
Στο αρχαίο θέατρο ας αδειάσουν οι κερκίδες.
Ας έρθει η νύχτα με μαχαίρι Κλυταιμνήστρα,
να πάρει εκδίκηση απ’ όλους τους Ατρείδες
Ας μείνει μόνο το φεγγάρι στην ορχήστρα
και μεθυσμένο από τον πόνο να με δει,
που θα περνάω τη ζωή μου σε μια ξύστρα,
για να τραβήξω την πιο μαύρη μου γραμμή
Κι αν η παράσταση που δόθηκε γελοία
κι αν μας εμπαίξανε οι πρωταγωνιστές,
στα ρημαγμένα σκηνικά και στα τοπία,
γυρνάν οι στίχοι του Ευριπίδη σαδιστές
Να μου θυμίζουν ότι είμαι εγκλωβισμένος.
Μέσα σε ψέματα που γίνανε θεσμοί.
Να ειρωνεύονται πως ζω ευτυχισμένος
κι άλλος στη θέση μου έχει θυσιαστεί
Ας μείνει μόνο το φεγγάρι στην ορχήστρα
και κάποιο σύννεφο ας με πάρει απ’ την Αυλίδα.
Αυτό το μέρος το `χα πάντοτε πατρίδα
κι όμως οι Έλληνες με διώχνουν από ‘δω
|
As mini móno to fengári stin orchístra.
Sto archeo théatro as adiásun i kerkídes.
As érthi i níchta me macheri Klitemnístra,
na pári ekdíkisi ap’ ólus tus Atrides
As mini móno to fengári stin orchístra
ke methisméno apó ton póno na me di,
pu tha pernáo ti zoí mu se mia ksístra,
gia na travíkso tin pio mavri mu grammí
Ki an i parástasi pu dóthike gelia
ki an mas ebeksane i protagonistés,
sta rimagména skiniká ke sta topía,
girnán i stíchi tu Evripídi sadistés
Na mu thimízun óti ime egklovisménos.
Mésa se psémata pu ginane thesmi.
Na ironevonte pos zo eftichisménos
ki állos sti thési mu échi thisiasti
As mini móno to fengári stin orchístra
ke kápio sínnefo as me pári ap’ tin Avlída.
Aftó to méros to `cha pántote patrída
ki ómos i Έllines me dióchnun apó ‘do
|