Έτσι που γυρίσαμε
Γυαλίζουνε οι ράγες στο σκοτάδι
Απ’ την πολλή σιωπή
Έτσι που γυρίσαμε
Βρήκαμε τους εισπράκτορες σφαγμένους
Και το πεντακοσάρικο για το εισιτήριο
Θα μας περισσεύει
Και τα τέσσερα χρόνια
Γι’ αυτό που λέγαμε ζωή μας
Θα μας λείπουν
Έτσι που γυρίσαμε κι οι δρόμοι προχωράνε
Τετραγωνίζοντας την άδεια πολιτεία
Σε πένθιμους φακέλους
Κι αυτός ο αστυφύλακας περνάει και χασμουριέται
Θεέ μου! Ας μίλαγε τουλάχιστον αυτός
Κι ας μου ζητούσε
Την ταυτότητά μου.
|
Έtsi pu girísame
Gialízune i ráges sto skotádi
Ap’ tin pollí siopí
Έtsi pu girísame
Oríkame tus ispráktores sfagménus
Ke to pentakosáriko gia to isitírio
Tha mas perissevi
Ke ta téssera chrónia
Gi’ aftó pu légame zoí mas
Tha mas lipun
Έtsi pu girísame ki i drómi prochoráne
Tetragonízontas tin ádia politia
Se pénthimus fakélus
Ki aftós o astifílakas pernái ke chasmuriéte
Theé mu! As mílage tuláchiston aftós
Ki as mu zituse
Tin taftótitá mu.
|