Επιτέλους μόνη
Να κοιμάμαι μόνη
Να ξυπνάω μόνη
Να μη νοιάζομαι πού γυρνάς
Επιτέλους μόνη
Σα βελούδο οι ώρες
Στέγνωσε τις μπόρες
Η αγκαλιά της μοναξιάς
Δε θα αλλάξω εγώ
Ποτέ και για κανέναν
Και το ψέμα εγώ θα πάψω
Να το ανέχομαι
Δε θα αλλάξω εγώ
Θα το κάνω αυτό για μένα
Όταν θα ‘μαι στον καθρέφτη να μη ντρέπομαι
Όταν θα ‘μαι στον καθρέφτη να μη ντρέπομαι
Επιτέλους μόνη
Να ρωτάω μόνη
Να απαντάω μόνη
Να μη σκέφτομαι άλλο για δυο
Επιτέλους μόνη
Να γελάω μόνη
Να πονάω μόνη
Όλα μόνη μου να τα περνώ
|
Epitélus móni
Na kimáme móni
Na ksipnáo móni
Na mi niázome pu girnás
Epitélus móni
Sa veludo i óres
Stégnose tis bóres
I agkaliá tis monaksiás
De tha allákso egó
Poté ke gia kanénan
Ke to pséma egó tha pápso
Na to anéchome
De tha allákso egó
Tha to káno aftó gia ména
Όtan tha ‘me ston kathréfti na mi ntrépome
Όtan tha ‘me ston kathréfti na mi ntrépome
Epitélus móni
Na rotáo móni
Na apantáo móni
Na mi skéftome állo gia dio
Epitélus móni
Na geláo móni
Na ponáo móni
Όla móni mu na ta pernó
|