Δε με κρατάει τίποτα
κι είναι ανοιχτός ο δρόμος
όταν πονάει η καρδιά
κάμπους πελάγη και βουνά
δεν λογαριάζει ο πόνος.
Τον δρόμο δίχως σύνορα
ο έρωτας τον κάνει
και αυτοί που αγαπήσανε
και τα βουνά γκρεμίσανε
και φτάσανε στο τέρμα του
που ο καημός δε φτάνει.
Αν μ’ αγαπάς προχώρησε
και αν με πονάς κρατήσου
και μες στον δρόμο της ζωής
αν μπει εμπόδιο κανείς
του δείχνεις την πληγή σου.
Τον δρόμο δίχως σύνορα
ο έρωτας τον κάνει
και αυτοί που αγαπήσανε
και τα βουνά γκρεμίσανε
και φτάσανε στο τέρμα του
που ο καημός δε φτάνει.
|
De me kratái típota
ki ine anichtós o drómos
ótan ponái i kardiá
kábus pelági ke vuná
den logariázi o pónos.
Ton drómo díchos sínora
o érotas ton káni
ke afti pu agapísane
ke ta vuná gkremísane
ke ftásane sto térma tu
pu o kaimós de ftáni.
An m’ agapás prochórise
ke an me ponás kratísu
ke mes ston drómo tis zoís
an bi ebódio kanis
tu dichnis tin pligí su.
Ton drómo díchos sínora
o érotas ton káni
ke afti pu agapísane
ke ta vuná gkremísane
ke ftásane sto térma tu
pu o kaimós de ftáni.
|