|
Ερημιά στην Καλλιθέα,
οι παπαγάλοι πουδράρουν τα ράμφη τους,
στα κλουβιά αναβοσβήνουν τα νέα,
όλος ο κόσμος ένα δίχτυ για πάρτη τους.
Κάνουν τσατ χέρια,
λένε μου αρέσει, θα πάω, παρευρίσκομαι
κι ο Σταλόνε που μέσα μου κλαίει
“φεύγω” λέει.
Ερημιά στην Καλλιθέα,
οι αετοί στα φαστ φουντ οργανώνονται,
μια μπουτίκ με ενδύματα αρχαία
κι ένα μπουρδέλο που όσοι πάνε, πληρώνονται.
Τα κορίτσια τους φοβούνται τους gay
κι οι αρχαίοι τους φοβούνται το αύριο
κι ο Γαρδέλης που μέσα μου κλαίει
“φεύγω” λέει.
Ερημιά στην Καλλιθέα,
τα περιστέρια αντιδικούν με τα ταίρια τους,
τα μαλλιά αποχαιρετούν τον κουρέα,
οι ξυλουργοί πριονίζουν τα χέρια τους.
Ένας δίσκος στην μπανιέρα τους επιπλέει
κι είν’ ο καλύτερος, αυτός που δεν άκουσες
κι ο Ραλφ Μάτσιο που μέσα μου κλαίει
“φεύγω” λέει.
“Τι ζητάς στην Καλλιθέα”,
ρωτάει τ’ αηδόνι που παλιά σε συνόδευε,
η ζωή απλώς κινείται τυχαία,
σου είπε “Για πάντα”, μα όπως πάντα κορόιδευε.
Ανεβαίνω στην ταράτσα που καίει,
πετάω τη μπάλα που κρατούσα στο διάστημα
και ο Γκάλης που μέσα μου κλαίει
“φεύγω” λέει.
|
Erimiá stin Kallithéa,
i papagáli pudrárun ta rámfi tus,
sta kluviá anavosvínun ta néa,
ólos o kósmos éna díchti gia párti tus.
Kánun tsat chéria,
léne mu arési, tha páo, parevrískome
ki o Stalóne pu mésa mu klei
“fevgo” léi.
Erimiá stin Kallithéa,
i aeti sta fast funt organónonte,
mia butík me endímata archea
ki éna burdélo pu ósi páne, plirónonte.
Ta korítsia tus fovunte tus gay
ki i archei tus fovunte to avrio
ki o Gardélis pu mésa mu klei
“fevgo” léi.
Erimiá stin Kallithéa,
ta peristéria antidikun me ta teria tus,
ta malliá apocheretun ton kuréa,
i ksilurgi prionízun ta chéria tus.
Έnas dískos stin baniéra tus epipléi
ki in’ o kalíteros, aftós pu den ákuses
ki o Ralf Mátsio pu mésa mu klei
“fevgo” léi.
“Ti zitás stin Kallithéa”,
rotái t’ aidóni pu paliá se sinódeve,
i zoí aplós kinite tichea,
su ipe “Gia pánta”, ma ópos pánta koróideve.
Aneveno stin tarátsa pu kei,
petáo ti bála pu kratusa sto diástima
ke o Gkális pu mésa mu klei
“fevgo” léi.
|
