Δρόμος του μεταξιού
δρόμος της αγάπης κεντημένος
εσύ κοιτάς αλλού
κι εγώ κοιτώ εσένα μαγεμένος.
Ζεστός καφές
αχνίζει ανάμεσά μας
να οι πληγές
κλωστές στο κέντημά μας
όλα γράφονται εδώ.
Ο δρόμος της αγάπης είναι δρόμος ανοιχτός
κυλάει ο χρόνος
περνάει απ`την έρημο, πηγαίνει προς το φως
κυλάει ο χρόνος.
Η Ρώμη του μυαλού
και της καρδιάς η δίψα μας πηγαίνει
παλμός καραβανιού
ως την παλμύρα ήμασταν δυο ξένοι.
Κοιμήσου εδώ
κι αύριο πάλι ξεκινάμε
στην έρημο
οι ανήσυχες ψυχές γυρνάνε
θα ‘μαι δίπλα σου εγώ.
|
Drómos tu metaksiu
drómos tis agápis kentiménos
esí kitás allu
ki egó kitó eséna mageménos.
Zestós kafés
achnízi anámesá mas
na i pligés
klostés sto kéntimá mas
óla gráfonte edó.
O drómos tis agápis ine drómos anichtós
kilái o chrónos
pernái ap`tin érimo, pigeni pros to fos
kilái o chrónos.
I Rómi tu mialu
ke tis kardiás i dípsa mas pigeni
palmós karavaniu
os tin palmíra ímastan dio kséni.
Kimísu edó
ki avrio páli ksekináme
stin érimo
i anísiches psichés girnáne
tha ‘me dípla su egó.
|