Όταν για το αύριο μόνο νοιάζεσαι
κι ύψος παίρνεις όταν λες “εγώ”,
πιο πολύ απ’ τα ρολόγια βιάζεσαι
όταν δε σε καίει αν είμαι εδώ.
Όταν περιμένεις χειροκρότημα
κι έχεις ανταλλάξιμα καλά,
όταν απαιτείς και ζεις γι’ απόκτημα
όλοι σου χρωστάνε και πολλά.
Τότε είναι έρωτας μικρός και τελειώνει
είναι ένα σώμα δίχως φως που θα ματώνει,
τότε είναι έρωτας μικρός,
άρπαγας είναι φονικός
που κατακτά για να σκοτώνει.
Όταν με τον άλλο δεν ενώνεσαι
κι όλο κάνεις το λογαριασμό,
όταν μι’ απουσία δε σε πόνεσε
και στο “έχω” έχεις εθισμό.
Τότε είναι έρωτας μικρός και τελειώνει
είναι ένα σώμα δίχως φως που θα ματώνει,
τότε είναι έρωτας μικρός,
άρπαγας είναι φονικός
που κατακτά για να σκλαβώνει.
Τότε είναι έρωτας μικρός και τελειώνει
είναι ένα σώμα δίχως φως που θα ματώνει,
τότε είναι έρωτας μικρός,
άρπαγας είναι φονικός
που κατακτά για να σκοτώνει.
Όταν για το αύριο μόνο νοιάζεσαι…
|
Όtan gia to avrio móno niázese
ki ípsos pernis ótan les “egó”,
pio polí ap’ ta rológia viázese
ótan de se kei an ime edó.
Όtan periménis chirokrótima
ki échis antalláksima kalá,
ótan apetis ke zis gi’ apóktima
óli su chrostáne ke pollá.
Tóte ine érotas mikrós ke telióni
ine éna sóma díchos fos pu tha matóni,
tóte ine érotas mikrós,
árpagas ine fonikós
pu kataktá gia na skotóni.
Όtan me ton állo den enónese
ki ólo kánis to logariasmó,
ótan mi’ apusía de se pónese
ke sto “écho” échis ethismó.
Tóte ine érotas mikrós ke telióni
ine éna sóma díchos fos pu tha matóni,
tóte ine érotas mikrós,
árpagas ine fonikós
pu kataktá gia na sklavóni.
Tóte ine érotas mikrós ke telióni
ine éna sóma díchos fos pu tha matóni,
tóte ine érotas mikrós,
árpagas ine fonikós
pu kataktá gia na skotóni.
Όtan gia to avrio móno niázese…
|