|
Ποτέ μου δεν περίμενα
πως θα `φτανε η στιγμή
Να κόψουμε στα δύο
το ένα μας κορμί
Ποτέ μου δε φανταστικά
τον έρωτα αυτό
Να πέφτει σκοτωμένος
απ’ τον εγωισμό
Εμείς οι δυο δε γίνεται
να μείνουμε πια φίλοι
Εμείς οι δυο δε γίνεται
να ζήσουμε μαζί
Η τρέλα την αγάπη μας
στην κόλαση έχει στείλει
Γι’ αυτό και πάντα θα ’μαστε
ερωτευμένοι εχθροί
Τα χάδια τώρα γίνανε
μαχαίρια στο κορμί
Κι οι λέξεις που έχουν μείνει
πονάνε πιο πολύ
Σαν θάνατος ο έρωτας
μας παίρνει την ψυχή
Κι αφήνει στα συντρίμμια
μια ολόκληρη ζωή
|
Poté mu den perímena
pos tha `ftane i stigmí
Na kópsume sta dío
to éna mas kormí
Poté mu de fantastiká
ton érota aftó
Na péfti skotoménos
ap’ ton egismó
Emis i dio de ginete
na minume pia fíli
Emis i dio de ginete
na zísume mazí
I tréla tin agápi mas
stin kólasi échi stili
Gi’ aftó ke pánta tha ’maste
erotevméni echthri
Ta chádia tóra ginane
macheria sto kormí
Ki i léksis pu échun mini
ponáne pio polí
San thánatos o érotas
mas perni tin psichí
Ki afíni sta sintrímmia
mia olókliri zoí
|
