Έρχεσαι και φεύγεις και φεύγεις
και πας και έρχεσαι,
όμως τη δική μου συγγνώμη ακόμη
γιατί δε δέχεσαι;
Περιμένω, περιμένω
και δεν ξέρω που θα φτάσω.
“Σ’ αγαπάω” σου φωνάζω
και δε θέλω να σε χάσω.
Έρχεσαι και φεύγεις και φεύγεις
και πας και έρχεσαι,
όμως τη δική μου συγγνώμη ακόμη
γιατί δε δέχεσαι;
Έρχεσαι και φεύγεις και φεύγεις
και πας και έρχεσαι,
κι ούτε μια κουβέντα να κάνουμε οι δυο μας
εσύ δε δέχεσαι.
Παραδέχομαι πως φταίω
κι ακριβά το ’χω πληρώσει.
Μια προσπάθεια δική σου
την αγάπη μας θα σώσει.
Έρχεσαι και φεύγεις και φεύγεις
και πας και έρχεσαι,
όμως τη δική μου συγγνώμη ακόμη
γιατί δε δέχεσαι;
|
Έrchese ke fevgis ke fevgis
ke pas ke érchese,
ómos ti dikí mu singnómi akómi
giatí de déchese;
Periméno, periméno
ke den kséro pu tha ftáso.
“S’ agapáo” su fonázo
ke de thélo na se cháso.
Έrchese ke fevgis ke fevgis
ke pas ke érchese,
ómos ti dikí mu singnómi akómi
giatí de déchese;
Έrchese ke fevgis ke fevgis
ke pas ke érchese,
ki ute mia kuvénta na kánume i dio mas
esí de déchese.
Paradéchome pos fteo
ki akrivá to ’cho plirósi.
Mia prospáthia dikí su
tin agápi mas tha sósi.
Έrchese ke fevgis ke fevgis
ke pas ke érchese,
ómos ti dikí mu singnómi akómi
giatí de déchese;
|