|
Μου λες δεν υπάρχει ούτε αύριο ούτε χθες…
Μόνο τώρα είναι όλα και στιγμές…
Κι όταν φύγεις θα περάσει,
ο καιρός θα μας αλλάξει.
Η αγάπη μας θα γίνει πια καπνός…
Μα εγώ σου λέω μείνε, η απόφαση μου γίνε
γίνε σώμα μου πριν γίνεις χωρισμός.
Εσύ, η Θάλασσα κι ότι ονειρεύτηκα
Όσο σε πάλεψα, τόσο ερωτεύτηκα.
Μια τον βυθό και μια το κάθε σου νησί.
Εσύ, η Θάλασσα και ότι αγάπησα
Μέσα στο κύμα σου το σώμα μου άφησα.
Να πάει εκεί που πια δεν θα ‘χει επιστροφή.
Μου λες δεν αξίζουν παρά μόνο οι διαδρομές…
Οι σταθμοί είναι για λίγο αν το θες.
Παρακάτω πας και φεύγεις, την αλήθεια αποφεύγεις.
Κάθε δέσιμο κοστίζει λες πολλά…
Μα εγώ φωνάζω όχι, το δικό μου αστέρι το χει
Μιας που άναψε κρατάει την φωτιά.
|
Mu les den ipárchi ute avrio ute chthes…
Móno tóra ine óla ke stigmés…
Ki ótan fígis tha perási,
o kerós tha mas alláksi.
I agápi mas tha gini pia kapnós…
Ma egó su léo mine, i apófasi mu gine
gine sóma mu prin ginis chorismós.
Esí, i Thálassa ki óti onireftika
Όso se pálepsa, tóso eroteftika.
Mia ton vithó ke mia to káthe su nisí.
Esí, i Thálassa ke óti agápisa
Mésa sto kíma su to sóma mu áfisa.
Na pái eki pu pia den tha ‘chi epistrofí.
Mu les den aksízun pará móno i diadromés…
I stathmi ine gia lígo an to thes.
Parakáto pas ke fevgis, tin alíthia apofevgis.
Káthe désimo kostízi les pollá…
Ma egó fonázo óchi, to dikó mu astéri to chi
Mias pu ánapse kratái tin fotiá.
|
