|
Αν ανάμεσα σ’ όλον τον κόσμο,
νιώθεις πως δεν υπάρχουνε λύσεις,
τότε μόνο δυο μάτια μπορούνε,
να σε κάνουν να θέλεις να ζήσεις.
Αν την ώρα που ο κόσμος γυρνάει,
όλα τα `χεις στην τύχη αφήσει,
τότε μόνο ένα άγγιγμα φτάνει,
απ’ το ουδέτερο να σε κινήσει.
Κι έτσι ανάβει η νύχτα,
η ψυχή σου ανάβει,
η ζωή γεμίζει,
γίνεσαι ζευγάρι.
Κι οι καρδιές δυο φλόγες που καίνε,
σαν κεριά τους φόβους σου λιώνουν,
οι καρδιές τον πόνο γιατρεύουν,
οι αγάπες όλα τα ενώνουν.
Τα φτερά σου αν νιώθεις κομμένα,
κι αν το δύσκολο ήρθε να μείνει,
τότε μόνο ένα πρόσωπο φτάνει,
η ζωή σου καινούργια να γίνει.
Κι έτσι ανάβει η νύχτα,
η ψυχή σου ανάβει,
η ζωή γεμίζει,
γίνεσαι ζευγάρι.
Κι οι καρδιές δυο φλόγες που καίνε,
σαν κεριά τους φόβους σου λιώνουν,
οι καρδιές τον πόνο γιατρεύουν,
οι αγάπες όλα τα ενώνουν.
Τα φτερά σου αν νιώθεις κομμένα,
κι αν το δύσκολο ήρθε να μείνει,
τότε μόνο ένα πρόσωπο φτάνει,
η ζωή σου καινούργια να γίνει.
|
An anámesa s’ ólon ton kósmo,
nióthis pos den ipárchune lísis,
tóte móno dio mátia borune,
na se kánun na thélis na zísis.
An tin óra pu o kósmos girnái,
óla ta `chis stin tíchi afísi,
tóte móno éna ángigma ftáni,
ap’ to udétero na se kinísi.
Ki étsi anávi i níchta,
i psichí su anávi,
i zoí gemízi,
ginese zevgári.
Ki i kardiés dio flóges pu kene,
san keriá tus fóvus su liónun,
i kardiés ton póno giatrevun,
i agápes óla ta enónun.
Ta fterá su an nióthis komména,
ki an to dískolo írthe na mini,
tóte móno éna prósopo ftáni,
i zoí su kenurgia na gini.
Ki étsi anávi i níchta,
i psichí su anávi,
i zoí gemízi,
ginese zevgári.
Ki i kardiés dio flóges pu kene,
san keriá tus fóvus su liónun,
i kardiés ton póno giatrevun,
i agápes óla ta enónun.
Ta fterá su an nióthis komména,
ki an to dískolo írthe na mini,
tóte móno éna prósopo ftáni,
i zoí su kenurgia na gini.
|
