Θα σε κρατήσω μες στα χέρια μου σαν κρίνο,
σαν το σπουργίτη που πεθαίνει μοναχό
Κι όταν μου δίνεις τα διπλά εγώ θα δίνω
Κάθε στιγμή θα σου φωνάζω σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ
Έτσι απλά σε αγαπάω
όσο απλή είμαι κι εγώ
Θεέ μου πόσα σου χρωστάω
Δε φτάνει ένα ευχαριστώ
Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ
Δεν είχα τίποτα να πω για την ζωή μου
Μες στην ψυχή μου μια ατέλειωτη ερημιά
Κι ήρθες και γέμισες τραγούδια τη φωνή μου
που φτάνουν εύκολα απ’ τα χείλη στην καρδιά
Έτσι απλά σε αγαπάω
όσο απλή είμαι κι εγώ
Θεέ μου πόσα σου χρωστάω
Δε φτάνει ένα ευχαριστώ
Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ
|
Tha se kratíso mes sta chéria mu san kríno,
san to spurgiti pu petheni monachó
Ki ótan mu dínis ta diplá egó tha díno
Káthe stigmí tha su fonázo s’ agapó
S’ agapó
Έtsi aplá se agapáo
óso aplí ime ki egó
Theé mu pósa su chrostáo
De ftáni éna efcharistó
S’ efcharistó, s’ efcharistó
Den icha típota na po gia tin zoí mu
Mes stin psichí mu mia atélioti erimiá
Ki írthes ke gémises tragudia ti foní mu
pu ftánun efkola ap’ ta chili stin kardiá
Έtsi aplá se agapáo
óso aplí ime ki egó
Theé mu pósa su chrostáo
De ftáni éna efcharistó
S’ efcharistó, s’ efcharistó
|