|
Χαρές και λύπες όλα ψεύτικα,
το σκέφτηκα το είδα
ψέματα κι η κάθε ελπίδα
κι αλήθεια η ρυτίδα
Όλα στον κόσμο είναι χίμαιρα
το σήμερα μην χάνεις
φεύγει και δε το φτάνεις
το τραίνο της ζωής
Έτσι είν’ η ζωή μικρό μου
πάντα έτσι είν’ η ζωή
κι όποιος δεν την ζει
πικρά μετανοεί
Νιάτα που γερνούν
χαρές που φεύγουν, πόνοι που περνούν
Μικρό μου έτσι είν’ η ζωή
λουλούδι που φυλλορροεί
Το χρόνο τώρα τον αντέχουμε
και τρέχουμε σαν σχόλη
κι αυτός με το ρολόι
τη ζωή μας τρώει
Κι όταν εκείνος βγάλει τ’ άχτι του
τη στάχτη του μας ρίχνει
παλιά φωτιάς τα ίχνη
που μένουν στα μαλλιά
Έτσι είν’ η ζωή μικρό μου
πάντα έτσι είν’ η ζωή
κι όποιος δεν την ζει
πικρά μετανοεί
Νιάτα που γερνούν
χαρές που φεύγουν, πόνοι που περνούν
Μικρό μου έτσι είν’ η ζωή
λουλούδι που φυλλορροεί
|
Charés ke lípes óla pseftika,
to skéftika to ida
psémata ki i káthe elpída
ki alíthia i ritída
Όla ston kósmo ine chímera
to símera min chánis
fevgi ke de to ftánis
to treno tis zoís
Έtsi in’ i zoí mikró mu
pánta étsi in’ i zoí
ki ópios den tin zi
pikrá metanoi
Niáta pu gernun
charés pu fevgun, póni pu pernun
Mikró mu étsi in’ i zoí
luludi pu fillorroi
To chróno tóra ton antéchume
ke tréchume san schóli
ki aftós me to rolói
ti zoí mas trói
Ki ótan ekinos vgáli t’ áchti tu
ti stáchti tu mas ríchni
paliá fotiás ta íchni
pu ménun sta malliá
Έtsi in’ i zoí mikró mu
pánta étsi in’ i zoí
ki ópios den tin zi
pikrá metanoi
Niáta pu gernun
charés pu fevgun, póni pu pernun
Mikró mu étsi in’ i zoí
luludi pu fillorroi
|
