|
Και πάνω που είπα γεια σου
άκουσα την καρδιά σου να σπάει σίδερα
κι όσα φιλιά ξεμείναν να φύγω δεν μ’ αφήναν
και πάλι σήμερα
Εγώ να σου μιλάω μπροστά να σε τραβάω
άλλα να ζήσουμε
κι εσύ να με κοιτάζεις και να μου κουβεντιάζεις
για όσα αφήσαμε
Μα η αγάπη έτσι είναι η αγάπη
παίρνει και δίνει κάτι
και μας κρατάει εδώ
κι εγώ που σ’ έχω
δίπλα μου πάντα σ’ έχω
δεν έχω να προσέχω
σε ξέρω σ’ αγαπώ
Και πάνω που είπες φτάνει
ότι με είχε γλυκάνει φανερώθηκε
κι ότι είχε γίνει στάχτη
στης μοίρας μου το άχτι παραδόθηκε
Κι όσες φωνές σωπάσαν
στο σώμα μου κουρνιάσαν κι εγώ τις άφησα
έπρεπε να ‘χα φύγει μα ότι κι αν με πνίγει
το ξαναγάπησα
Μα η αγάπη έτσι είναι η αγάπη
παίρνει και δίνει κάτι
και μας κρατάει εδώ
κι εγώ που σ’ έχω
δίπλα μου πάντα σ’ έχω
δεν έχω να προσέχω
σε ξέρω σ’ αγαπώ
|
Ke páno pu ipa gia su
ákusa tin kardiá su na spái sídera
ki ósa filiá kseminan na fígo den m’ afínan
ke páli símera
Egó na su miláo brostá na se traváo
álla na zísume
ki esí na me kitázis ke na mu kuventiázis
gia ósa afísame
Ma i agápi étsi ine i agápi
perni ke díni káti
ke mas kratái edó
ki egó pu s’ écho
dípla mu pánta s’ écho
den écho na prosécho
se kséro s’ agapó
Ke páno pu ipes ftáni
óti me iche glikáni faneróthike
ki óti iche gini stáchti
stis miras mu to áchti paradóthike
Ki óses fonés sopásan
sto sóma mu kurniásan ki egó tis áfisa
éprepe na ‘cha fígi ma óti ki an me pnígi
to ksanagápisa
Ma i agápi étsi ine i agápi
perni ke díni káti
ke mas kratái edó
ki egó pu s’ écho
dípla mu pánta s’ écho
den écho na prosécho
se kséro s’ agapó
|
