Ξέρω ένα λιμάνι μ’ αραγμένα πλοία
που όλο περιμένουν κάποιους ναυτικούς.
Έτσι είν’ η ζωή μας όλο σου φωνάζω
μα δε με πιστεύεις ούτε και μ’ ακούς.
Με αεροπλάνα και λεωφορεία
έλα να σε πάρω απ’ αυτή τη γη.
Σήκωσε κι απόψε ο αγέρας σκόνη
και ο κόσμος μοιάζει μ’ άδειο μαγαζί.
Φωτεινές ρεκλάμες, τουρισμός, γραφεία
μουσικές που κλαίνε στους Λυκαβηττούς.
Έτσι είν’ η ζωή μας όλο σου φωνάζω
μα δε με πιστεύεις ούτε και μ’ ακούς
|
Kséro éna limáni m’ aragména plia
pu ólo periménun kápius naftikus.
Έtsi in’ i zoí mas ólo su fonázo
ma de me pistevis ute ke m’ akus.
Me aeroplána ke leoforia
éla na se páro ap’ aftí ti gi.
Síkose ki apópse o agéras skóni
ke o kósmos miázi m’ ádio magazí.
Fotinés reklámes, turismós, grafia
musikés pu klene stus Likavittus.
Έtsi in’ i zoí mas ólo su fonázo
ma de me pistevis ute ke m’ akus
|