|
Κλείνεις πάλι παράθυρα
Και σφραγίζεις την πόρτα
Είσαι πάλι στα πρόθυρα
Μα γυρνάς όπως πρώτα
Φεύγεις, δίνεις παραίτηση
Κι είναι αυτό φαύλος κύκλος
Της ζωής κάθε αίσθηση
Λες πως έχασες μήπως
Μα έτσι είναι οι αγάπες
Κάποιες μένουνε και κάποιες είναι φευγάτες
Χαρίζουν μαχαιριές, γυρνάνε τις πλάτες
Όλα τα γιατρεύουν, έτσι είναι οι αγάπες
(Ό,τι δίνουν παίρνουν)
(Και μετά ανασταίνουν)
Έτσι είναι οι αγάπες
Κάποιες όνειρα και κάποιες οφθαλμαπάτες
Μόνη συντροφιά στης ζωής τους διαβάτες
Ζήσε άφοβα γιατί έτσι είναι οι αγάπες
Πάλι μένουμε μόνοι μας
Φταίει η αγάπη για όλα
Και μας πάει το τιμόνι μας
Σε μια νέα καραμπόλα
Πάλι νύχτωσε απότομα
Κι ώσπου να ξημερώσει
Της αγάπης το σκότωμα
Τυχερός όποιος νιώσει
|
Klinis páli paráthira
Ke sfragizis tin pórta
Ise páli sta próthira
Ma girnás ópos próta
Fevgis, dínis paretisi
Ki ine aftó favlos kíklos
Tis zoís káthe esthisi
Les pos échases mípos
Ma étsi ine i agápes
Kápies ménune ke kápies ine fevgátes
Charízun macheriés, girnáne tis plátes
Όla ta giatrevun, étsi ine i agápes
(Ό,ti dínun pernun)
(Ke metá anastenun)
Έtsi ine i agápes
Kápies ónira ke kápies ofthalmapátes
Móni sintrofiá stis zoís tus diavátes
Zíse áfova giatí étsi ine i agápes
Páli ménume móni mas
Ftei i agápi gia óla
Ke mas pái to timóni mas
Se mia néa karabóla
Páli níchtose apótoma
Ki óspu na ksimerósi
Tis agápis to skótoma
Ticherós ópios niósi
|
