|
Η μονάξια μεγάλη
κι εγώ μια σπιθαμή
Σου ζήτησα μια αιτία
που να ‘χει λογική
Και μου ‘πες δυστυχώς, δεν είμαι κανενός
Και μου ‘πες δυστυχώς, δεν είμαι κανενός
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Να γκρεμίζεις κόσμους με φωτιές και λάθη
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Ότι ακουμπάς ματώνει απ’ αγάπη, ματώνει απ’ αγάπη
Στο πάτωμα μπουκάλια
Η νύχτα φυλακή
Αντρίκια παρακάλια
Σπασμένα εδώ κι εκεί
Εσύ σε άλλη αγκαλιά κι εγώ στο πουθενά
Εσύ σε άλλη αγκαλιά κι εγώ στο πουθενά
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Να γκρεμίζεις κόσμους με φωτιές και λάθη
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Ότι ακουμπάς ματώνει απ’ αγάπη, ματώνει απ’ αγάπη
|
I monáksia megáli
ki egó mia spithamí
Su zítisa mia etía
pu na ‘chi logikí
Ke mu ‘pes distichós, den ime kanenós
Ke mu ‘pes distichós, den ime kanenós
Έtsi échis máthi, étsi échis máthi
Na gkremízis kósmus me fotiés ke láthi
Έtsi échis máthi, étsi échis máthi
Όti akubás matóni ap’ agápi, matóni ap’ agápi
Sto pátoma bukália
I níchta filakí
Antríkia parakália
Spasména edó ki eki
Esí se álli agkaliá ki egó sto puthená
Esí se álli agkaliá ki egó sto puthená
Έtsi échis máthi, étsi échis máthi
Na gkremízis kósmus me fotiés ke láthi
Έtsi échis máthi, étsi échis máthi
Όti akubás matóni ap’ agápi, matóni ap’ agápi
|
