Απ’ τ’ απόγευμα αδειάζω τα συρτάρια
πεταμένες γύρω νύχτες και φεγγάρια
αποφάσισα κι εγώ να σε ξεχάσω
δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να χάσω
Εύκολα ή δύσκολα δεν έχει σημασία
πέρασες στη διάσταση που λέμε φαντασία
εύκολα ή δύσκολα δικά μου πια τα βράδια
ήσουνα απλά ένα όνειρο που μου άφησες σημάδια
Μαζεύω ότι άφησες στη μέση
και τα έπιπλα βάζω σ’ άλλη θέση
μου περίσσεψε μονάχα λίγη αγάπη
μα τη στρίμωξα στων ρούχων το ντουλάπι
Εύκολα ή δύσκολα δεν έχει σημασία
πέρασες στη διάσταση που λέμε φαντασία
εύκολα ή δύσκολα δικά μου πια τα βράδια
ήσουνα απλά ένα όνειρο που μου άφησες σημάδια
|
Ap’ t’ apógevma adiázo ta sirtária
petaménes giro níchtes ke fengária
apofásisa ki egó na se ksecháso
den ipárchi típote állo gia na cháso
Efkola í dískola den échi simasía
pérases sti diástasi pu léme fantasía
efkola í dískola diká mu pia ta vrádia
ísuna aplá éna óniro pu mu áfises simádia
Mazevo óti áfises sti mési
ke ta épipla vázo s’ álli thési
mu períssepse monácha lígi agápi
ma ti strímoksa ston ruchon to ntulápi
Efkola í dískola den échi simasía
pérases sti diástasi pu léme fantasía
efkola í dískola diká mu pia ta vrádia
ísuna aplá éna óniro pu mu áfises simádia
|