Αν παρασυρθώ και σ’ απαρνηθώ
τότε όλα θα `χουν σβήσει.
Μα κι αν σ’ αρνηθώ, δε θα ορκιστώ
πως δε σ’ έχω αγαπήσει.
Το φεγγάρι ασημί πλέει στα κύματα,
ψάχνει γι’ άλλη γη κι αισθήματα,
ρότα νυσταγμένου καραβιού.
Κι ένα γράμμα ερωτικό δίχως αύριο,
στέκει έρημο ναυάγιο,
στα βαθιά νερά του συρταριού.
Αν σε θυμηθώ, δε θα κοιμηθώ
κι άλλη νύχτα θα χαλάσω
κι όταν ξαγρυπνώ πως να μη σκεφτώ
όσα θέλω να ξεχάσω.
Το φεγγάρι ασημί πλέει στα κύματα,
ψάχνει γι’ άλλη γη κι αισθήματα,
ρότα νυσταγμένου καραβιού.
Κι ένα γράμμα ερωτικό δίχως αύριο,
στέκει έρημο ναυάγιο,
στα βαθιά νερά του συρταριού.
|
An parasirthó ke s’ aparnithó
tóte óla tha `chun svísi.
Ma ki an s’ arnithó, de tha orkistó
pos de s’ écho agapísi.
To fengári asimí pléi sta kímata,
psáchni gi’ álli gi ki esthímata,
róta nistagménu karaviu.
Ki éna grámma erotikó díchos avrio,
stéki érimo nafágio,
sta vathiá nerá tu sirtariu.
An se thimithó, de tha kimithó
ki álli níchta tha chaláso
ki ótan ksagripnó pos na mi skeftó
ósa thélo na ksecháso.
To fengári asimí pléi sta kímata,
psáchni gi’ álli gi ki esthímata,
róta nistagménu karaviu.
Ki éna grámma erotikó díchos avrio,
stéki érimo nafágio,
sta vathiá nerá tu sirtariu.
|