Η γιατρειά κάθε πληγής
του πόθου καβαλάρης,
Φέγγος και άλως της ψυχής
κι ήρθες για να με πάρεις
Στ’ αλαργινά ταξίδια σου
στ’ ατέλειωτα σου βράδια,
μεθυστικά τα χείλια σου
κι ατέρμονα τα χάδια.
Ξεσκέπασε μου την ψυχή
και κάμε τη δική σου,
Αγάπη πρώτη, μακρινή
και πάρε τη μαζί σου!
Στις πολιτείες του μυαλού
κρυφά στριφογυρίζεις,
σαν το γαλάζιο του γιαλού
ήρθες και λαμπυρίζεις
Στις ξεχασμένες θάλασσες
στ’ αστοχισμένα πλοία,
τι όμορφα που χάλασες
τη μοναξιά στα κρύα.
Για σκέπασε μου τη ψυχή
και κάμε τη δική σου,
Αγάπη πρώτη, μακρινή
και πάρε τη μαζί σου!
|
I giatriá káthe pligís
tu póthu kavaláris,
Féngos ke álos tis psichís
ki írthes gia na me páris
St’ alarginá taksídia su
st’ atéliota su vrádia,
methistiká ta chilia su
ki atérmona ta chádia.
Ksesképase mu tin psichí
ke káme ti dikí su,
Agápi próti, makriní
ke páre ti mazí su!
Stis polities tu mialu
krifá strifogirízis,
san to galázio tu gialu
írthes ke labirízis
Stis ksechasménes thálasses
st’ astochisména plia,
ti ómorfa pu chálases
ti monaksiá sta kría.
Gia sképase mu ti psichí
ke káme ti dikí su,
Agápi próti, makriní
ke páre ti mazí su!
|