|
Φεϊρούζ, βγες στο μπαλκόνι
να σ’ ακούσουν τα πουλιά,
του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι
και οι λειχήνες του Αραράτ.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
τους αναστεναγμούς μου αφήνω,
οοοοο, στα σταυροδρόμια της ζωής.
Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ,
έμαθα πάντοτε να δίνω,
οοοοο, όσα δεν έδωσε κανείς.
Στείλε μου το “wa habibi” (για χαμπίμπι)
στις φτερούγες του νοτιά,
να περάσει από τη Γαύδο
και ν’ ανέβει πιο ψηλά.
Η Ευαγγελία λέει
τον Αρχαγγελιτικό
κι εσύ στης Μπεκάα τη θέρμη
τραγουδάς το ανείπωτο.
|
Feiruz, vges sto balkóni
na s’ akusun ta puliá,
tu Livánu i mavri kédri
ke i lichínes tu Ararát.
Feiruz kaimé mu Feiruz,
tus anastenagmus mu afíno,
ooooo, sta stavrodrómia tis zoís.
Feiruz kaimé mu Feiruz,
ématha pántote na díno,
ooooo, ósa den édose kanis.
Stile mu to “wa habibi” (gia chabíbi)
stis fteruges tu notiá,
na perási apó ti Gafdo
ke n’ anévi pio psilá.
I Evangelía léi
ton Archangelitikó
ki esí stis Bekáa ti thérmi
tragudás to anipoto.
|
