Φέρτε μ’ ένα μαντολίνο
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ
Τι με νοιάζει κι αν χαθώ
αφού θα `χω γίνει κρίνο
φέρτε μ’ ένα μαντολίνο
Το παιδί που μ’ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
τι σημαίνει Κυριακή
Σκέφτομαι γιατί ρωτάει
και φοβάμαι ότι ξεχνά
πως τον είδα Κυριακή
Φέρτε μ’ ένα μαντολίνο
για να δείτε πως πονώ
κι ύστερα θα γίνω κρίνο
κι ύστερα πια θα χαθώ
Τι με νοιάζει κι αν χαθώ
αφού θα `χω γίνει κρίνο
φέρτε μ’ ένα μαντολίνο
Το παιδί που μ’ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
που πηγαίνουν τα πουλιά
Μα το δάκρυ μου κυλάει
και καθώς αυτός κοιτά
τον σκεπάζω με φιλιά
|
Férte m’ éna mantolíno
gia na dite pos ponó
ki ístera tha gino kríno
ki ístera pia tha chathó
Ti me niázi ki an chathó
afu tha `cho gini kríno
férte m’ éna mantolíno
To pedí pu m’ agapái
ólo théli na rotá
ti simeni Kiriakí
Skéftome giatí rotái
ke fováme óti ksechná
pos ton ida Kiriakí
Férte m’ éna mantolíno
gia na dite pos ponó
ki ístera tha gino kríno
ki ístera pia tha chathó
Ti me niázi ki an chathó
afu tha `cho gini kríno
férte m’ éna mantolíno
To pedí pu m’ agapái
ólo théli na rotá
pu pigenun ta puliá
Ma to dákri mu kilái
ke kathós aftós kitá
ton skepázo me filiá
|