Φεύγει ο καιρός | Fevgi o kerós

Φύγανε τα χελιδόνια
απ’ την πόρτα τ’ ουρανού,
χειμωνιάζει κι έχει αγιάζι
κι είναι ώρα δειλινού.

Φεύγει ο καιρός και που πηγαίνει
κανείς δεν ξέρει, ούτε ρωτά,
φεύγεις κι εσύ και πίσω μένει
τ’ άδειο μου χέρι να χαιρετά.

Σου `χα δώσει ένα λουλούδι
συντροφιά σου όπου πας,
είναι βροχερός ο κόσμος
να `χεις κάτι ν’ αγαπάς.

Fígane ta chelidónia
ap’ tin pórta t’ uranu,
chimoniázi ki échi agiázi
ki ine óra dilinu.

Fevgi o kerós ke pu pigeni
kanis den kséri, ute rotá,
fevgis ki esí ke píso méni
t’ ádio mu chéri na cheretá.

Su `cha dósi éna luludi
sintrofiá su ópu pas,
ine vrocherós o kósmos
na `chis káti n’ agapás.