Με κοίταζες από του τρένου τα σκαλιά
δε μίλαγες και μου ‘στελνες φιλιά
Με κοίταζες σαν να ‘θελες να πεις
πως τέτοιο χωρισμό ν’ αντέξεις δεν μπορείς
Φεύγεις και μαζί σου τώρα χάνετ’ η ζωή
τέτοια αγάπη πώς να ξεχαστεί
Φεύγεις και τα χέρια μου απλώνω να σου πω
όπου και να πας θα σ’ αγαπώ
Τελειώσανε τα όνειρά μας στο σταθμό
παγώσανε τα μάτια απ’ το καημό
Τελειώσανε οι πιο όμορφες στιγμές
το τρένο θα χαθεί σε άγνωστες γραμμές
|
Me kitazes apó tu trénu ta skaliá
de mílages ke mu ‘stelnes filiá
Me kitazes san na ‘theles na pis
pos tétio chorismó n’ antéksis den boris
Fevgis ke mazí su tóra chánet’ i zoí
tétia agápi pós na ksechasti
Fevgis ke ta chéria mu aplóno na su po
ópu ke na pas tha s’ agapó
Teliósane ta ónirá mas sto stathmó
pagósane ta mátia ap’ to kaimó
Teliósane i pio ómorfes stigmés
to tréno tha chathi se ágnostes grammés
|