Φεύγουνε τα χρόνια
σαν τα χελιδόνια
τη καρδιά σου μη χαλάς
Δε θα ζήσουμε αιώνια
γλέντα και μη το ξεχνάς
Μέρα τη μέρα η ζωή μας φεύγει γρήγορα
σαν τα καράβια που σαλπάρουν στ’ ανοιχτά
Κι αν κάνεις πρόσθεση ποτέ δε βγαίνει τίποτα
όλη η ζωή μηδενικά
Φεύγουνε τα χρόνια
σαν τα χελιδόνια
τη καρδιά σου μη χαλάς
Δε θα ζήσουμε αιώνια
γλέντα και μη το ξεχνάς
Πέντε και πέντε μια ζωή δέκα θα κάνουνε
μη θέλεις έντεκα γιατί θα βγουν εννιά
Άσ’ τα προβλήματα εμάς δε θα τρελάνουνε
έλα και σβήστα με τη μια
Φεύγουνε τα χρόνια
σαν τα χελιδόνια
τη καρδιά σου μη χαλάς
Δε θα ζήσουμε αιώνια
γλέντα και μη το ξεχνάς
|
Fevgune ta chrónia
san ta chelidónia
ti kardiá su mi chalás
De tha zísume eónia
glénta ke mi to ksechnás
Méra ti méra i zoí mas fevgi grígora
san ta karávia pu salpárun st’ anichtá
Ki an kánis prósthesi poté de vgeni típota
óli i zoí mideniká
Fevgune ta chrónia
san ta chelidónia
ti kardiá su mi chalás
De tha zísume eónia
glénta ke mi to ksechnás
Pénte ke pénte mia zoí déka tha kánune
mi thélis énteka giatí tha vgun enniá
Άs’ ta provlímata emás de tha trelánune
éla ke svísta me ti mia
Fevgune ta chrónia
san ta chelidónia
ti kardiá su mi chalás
De tha zísume eónia
glénta ke mi to ksechnás
|