|
Φεύγω και μη με περιμένεις
σου είπα ξαφνικά ένα βράδυ
πήρα το δάκρυ σου μαζί μου
και χάθηκα μες το σκοτάδι
Δεν είχα μάτια μου άλλο δρόμο
θηλιά ήμουν στο λαιμό σου
όλοι μου οι όρκοι πατημένοι
κι εσύ με το χαμόγελο σου
Πέρασαν δύσκολα τα χρόνια
διασπορά και βιοπάλη
και με τις πρώτες τις ρυτίδες
είπα κοντά σου να ‘ρθω πάλι
Έφτασα μέχρι τα σκαλιά σου
μου φώναζε η καρδιά προχώρα
μα το μυαλό μου απαντούσε
πως είναι περασμένη η ώρα
Άσε με τώρα να κοιτάζω
το φωτεινό παράθυρο σου
ποιος τη ζωή σου να ζεσταίνει
ποιος χαίρεται τον ουρανό σου
Άσε με μια στιγμή μονάχα
και μη μου δίνεις σημασία
θα κλέψω λίγο απ’ το φως σου
και θα χαθώ στην πολιτεία
|
Fevgo ke mi me periménis
su ipa ksafniká éna vrádi
píra to dákri su mazí mu
ke cháthika mes to skotádi
Den icha mátia mu állo drómo
thiliá ímun sto lemó su
óli mu i órki patiméni
ki esí me to chamógelo su
Pérasan dískola ta chrónia
diasporá ke viopáli
ke me tis prótes tis ritídes
ipa kontá su na ‘rtho páli
Έftasa méchri ta skaliá su
mu fónaze i kardiá prochóra
ma to mialó mu apantuse
pos ine perasméni i óra
Άse me tóra na kitázo
to fotinó paráthiro su
pios ti zoí su na zesteni
pios cherete ton uranó su
Άse me mia stigmí monácha
ke mi mu dínis simasía
tha klépso lígo ap’ to fos su
ke tha chathó stin politia
|
