Φεύγω μακριά πατρίδα μου,
φεύγω και το μαντήλι
να μην το φέρεις στο γιαλό,
να μη μου φέρεις δείλι.
Πικρά ειν’ τα μάτια του γιαλού
γι’ αυτόν που ταξιδεύει
γι’ αυτόν που πάει στην ξενιτιά
και μια φωνή γυρεύει.
Αδειάσανε τα χέρια μου
και γέμισαν τα μάτια
δάκρυα, πόνο, μοναξιά
και η καρδιά φαρμάκια.
Πικρά ειν’ τα μάτια του γιαλού
γι’ αυτόν που ταξιδεύει
γι’ αυτόν που πάει στην ξενιτιά
και μια φωνή γυρεύει.
Να του φωνάξει απ’ τη στεριά
καλέ μου γύρνα πίσω
θα σου χαρίσω την αυγή,
μ’ αστέρια θα σε ντύσω.
Πικρά ειν’ τα μάτια του γιαλού
γι’ αυτόν που ταξιδεύει
γι’ αυτόν που πάει στην ξενιτιά
και μια φωνή γυρεύει.
|
Fevgo makriá patrída mu,
fevgo ke to mantíli
na min to féris sto gialó,
na mi mu féris dili.
Pikrá in’ ta mátia tu gialu
gi’ aftón pu taksidevi
gi’ aftón pu pái stin ksenitiá
ke mia foní girevi.
Adiásane ta chéria mu
ke gémisan ta mátia
dákria, póno, monaksiá
ke i kardiá farmákia.
Pikrá in’ ta mátia tu gialu
gi’ aftón pu taksidevi
gi’ aftón pu pái stin ksenitiá
ke mia foní girevi.
Na tu fonáksi ap’ ti steriá
kalé mu girna píso
tha su charíso tin avgí,
m’ astéria tha se ntíso.
Pikrá in’ ta mátia tu gialu
gi’ aftón pu taksidevi
gi’ aftón pu pái stin ksenitiá
ke mia foní girevi.
|