Αγάπες της ζωής μου,
της θάλασσας βυθός,
χιλιάδες ψεμματάκια
στα χείλη μου ψαλμός.
Τη νύχτα σάς θυμάμαι,
τη μέρα σάς ξεχνώ,
τη μια στιγμή λυπάμαι,
την άλλη όμως γελώ.
Αγάπες της ζωής μου,
φεγγάρια δίχως φως,
του χρόνου μεσημέρια,
του κόσμου στεναγμός.
Αγάπες της ζωής μου,
γυμνές στον ουρανό,
σε ποιον χαμένο κόσμο,
αχ, να σας ξαναβρώ.
Τη νύχτα σάς θυμάμαι,
τη μέρα σάς ξεχνώ,
τη μια στιγμή λυπάμαι,
την άλλη όμως γελώ.
Αγάπες της ζωής μου,
φεγγάρια δίχως φως,
του χρόνου μεσημέρια,
του κόσμου στεναγμός.
Αγάπες της ζωής μου,
γυμνές στον ουρανό,
σε ποιον χαμένο κόσμο,
αχ, να σας ξαναβρώ.
|
Agápes tis zoís mu,
tis thálassas vithós,
chiliádes psemmatákia
sta chili mu psalmós.
Ti níchta sás thimáme,
ti méra sás ksechnó,
ti mia stigmí lipáme,
tin álli ómos geló.
Agápes tis zoís mu,
fengária díchos fos,
tu chrónu mesiméria,
tu kósmu stenagmós.
Agápes tis zoís mu,
gimnés ston uranó,
se pion chaméno kósmo,
ach, na sas ksanavró.
Ti níchta sás thimáme,
ti méra sás ksechnó,
ti mia stigmí lipáme,
tin álli ómos geló.
Agápes tis zoís mu,
fengária díchos fos,
tu chrónu mesiméria,
tu kósmu stenagmós.
Agápes tis zoís mu,
gimnés ston uranó,
se pion chaméno kósmo,
ach, na sas ksanavró.
|