Φεύγω πρωί για τη δουλειά
με το λεωφορείο, δώσ’ μου
στην πόρτα δυο φιλιά
και πες μου ένα αντίο.
Μη μου κλαις να χαρείς
στον κόσμο τούτο ήρθαμε νωρίς
κι όπως όλοι κι εμείς
με βάσανα περνάμε.
Να χαρείς μη μου κλαις
τραγούδια πάντα όμορφα να λες
είν’ οι πίκρες πολλές,
γιατί να τις μετράμε.
Δάκρυ στα μάτια σου μη δω
σαν θα γυρίσω απόψε
στρώσε τραπέζι για τους δυο
και δυο λουλούδια κόψε.
Μη μου κλαις να χαρείς
στον κόσμο τούτο ήρθαμε νωρίς
κι όπως όλοι κι εμείς
με βάσανα περνάμε.
Να χαρείς μη μου κλαις
τραγούδια πάντα όμορφα να λες
είν’ οι πίκρες πολλές,
γιατί να τις μετράμε.
|
Fevgo pri gia ti duliá
me to leoforio, dós’ mu
stin pórta dio filiá
ke pes mu éna antío.
Mi mu kles na charis
ston kósmo tuto írthame norís
ki ópos óli ki emis
me vásana pernáme.
Na charis mi mu kles
tragudia pánta ómorfa na les
in’ i píkres pollés,
giatí na tis metráme.
Dákri sta mátia su mi do
san tha giríso apópse
stróse trapézi gia tus dio
ke dio luludia kópse.
Mi mu kles na charis
ston kósmo tuto írthame norís
ki ópos óli ki emis
me vásana pernáme.
Na charis mi mu kles
tragudia pánta ómorfa na les
in’ i píkres pollés,
giatí na tis metráme.
|