Δεν μπορώ ρε φίλε, ώρα μακριά της
δεν μπορώ σου λέω, έχω τρελαθεί
και επειδή το ξέρει κάνει τα δικά της
έχει πέντε νύχτες εξαφανιστεί
Φίλε μου την αγαπώ
κράτα με θα σκοτωθώ
χάνω το χρώμα μου
γέρνει το σώμα μου
στης μοναξιάς μου το κενό
Δεν μπορώ ρε φίλε, άλλον να αγκαλιάζει
κάνε μου τη χάρη τρέξε να τη βρεις
πες της τι περνάω απ’ τα πείσματά της
πες της θα πεθάνω, πες της να χαρείς
Φίλε μου την αγαπώ
κράτα με θα σκοτωθώ
χάνω το χρώμα μου
γέρνει το σώμα μου
στης μοναξιάς μου το κενό
|
Den boró re fíle, óra makriá tis
den boró su léo, écho trelathi
ke epidí to kséri káni ta diká tis
échi pénte níchtes eksafanisti
Fíle mu tin agapó
kráta me tha skotothó
cháno to chróma mu
gérni to sóma mu
stis monaksiás mu to kenó
Den boró re fíle, állon na agkaliázi
káne mu ti chári trékse na ti vris
pes tis ti pernáo ap’ ta pismatá tis
pes tis tha petháno, pes tis na charis
Fíle mu tin agapó
kráta me tha skotothó
cháno to chróma mu
gérni to sóma mu
stis monaksiás mu to kenó
|