|
Φιλημένη μες στους κινηματογράφους
στοιχειωμένη από καιρό στα φιλμ του πάθους
σε τόσους ίσκιους και καπνό που έχει καθήσει
αυτό το πλάσμα πες μου πως να σ’ αγαπήσει;
Γι’ αυτό θα σκύψω να μπω κι εγώ στον Άδη,
θα την ξυπνήσω μ’ ένα φιλί ένα βράδυ.
Θα την σηκώσω ξανά θα τη φιλήσω,
την θέλω τόσο και θα τη φέρω πίσω.
Στης Αθήνας τα σαλόνια τυπωμένη
οι γονείς της ζουν απάνω συγχωρεμένοι,
μικρή μικρή την ανεβάζαν στα παγώνια
σ’ αυτούς τους κήπους πλάι σε κάστρα και μπαλκόνια.
Σ’ αυτούς τους κήπους πλάι σε κάστρα και μπαλκόνια.
Γι’ αυτό θα σκύψω να μπω κι εγώ στον Άδη,
θα την ξυπνήσω μ’ ένα φιλί ένα βράδυ
στα χίλια δέντρα ξανά θα τη φιλήσω
την θέλω τόσο και θα την πάρω πίσω.
Για να κοιτάμε του σεΐχη το νερό
την ιστορία μας με μάτι καθαρό,
πρωί πρωί στο Δεξηνάρι
θα πληρώσω τον βαρκάρη
και ας μας πάρει το αεράκι τ’ αλαφρό.
Οι ανθρώποι μας χαθήκανε στα χιόνια
στα μπαράκια κι όλο ιδέα πόσα χρόνια,
μα στην φωνή μου τους ακούς ζητούν βοήθεια
για ν’ ανταλλάξουν την ιδέα με την αλήθεια.
Για ν’ ανταλλάξουν την ιδέα με την αλήθεια.
Γι αυτό θα σκύψω άλα
να μπω απ’ τον φεγγίτη
και θα ξυπνήσω όπα
το στοιχειωμένο σπίτι.
Με τα κλαρίνα σπάσ’ τα
σας ανεβάζω απάνω
στη Σαλαμίνα δώσε
στη σκάλα του Μοντιάνο.
Και τ’ αεράκι που φυσάει από κει
του Αριγκάτο θα σκορπάει τη μουσική,
με τα παλιά τα βαποράκια με τα ωραία γυναικάκια
ας μας πάρει στη χρυσή Χαλκιδική.
|
Filiméni mes stus kinimatográfus
stichioméni apó keró sta film tu páthus
se tósus ískius ke kapnó pu échi kathísi
aftó to plásma pes mu pos na s’ agapísi;
Gi’ aftó tha skípso na bo ki egó ston Άdi,
tha tin ksipníso m’ éna filí éna vrádi.
Tha tin sikóso ksaná tha ti filíso,
tin thélo tóso ke tha ti féro píso.
Stis Athínas ta salónia tipoméni
i gonis tis zun apáno sigchoreméni,
mikrí mikrí tin anevázan sta pagónia
s’ aftus tus kípus plái se kástra ke balkónia.
S’ aftus tus kípus plái se kástra ke balkónia.
Gi’ aftó tha skípso na bo ki egó ston Άdi,
tha tin ksipníso m’ éna filí éna vrádi
sta chília déntra ksaná tha ti filíso
tin thélo tóso ke tha tin páro píso.
Gia na kitáme tu seΐchi to neró
tin istoría mas me máti katharó,
pri pri sto Deksinári
tha pliróso ton varkári
ke as mas pári to aeráki t’ alafró.
I anthrópi mas chathíkane sta chiónia
sta barákia ki ólo idéa pósa chrónia,
ma stin foní mu tus akus zitun voíthia
gia n’ antalláksun tin idéa me tin alíthia.
Gia n’ antalláksun tin idéa me tin alíthia.
Gi aftó tha skípso ála
na bo ap’ ton fengiti
ke tha ksipníso ópa
to stichioméno spíti.
Me ta klarína spás’ ta
sas anevázo apáno
sti Salamína dóse
sti skála tu Montiáno.
Ke t’ aeráki pu fisái apó ki
tu Arigkáto tha skorpái ti musikí,
me ta paliá ta vaporákia me ta orea ginekákia
as mas pári sti chrisí Chalkidikí.
|
