Με περνάς γενεές δεκατέσσερις
κι είναι νύχτα, περασμένες οι τέσσερις
δεν αντέχω
Μου ζητάς να σου δώσω τη διάσταση
θεατρίνος σε άθλια παράσταση
δεν την έχω!
Φίλησέ μου τα παιδιά
όταν θα είμαι μακριά τους
πες να ντύνονται καλά
και ν’ ακούνε τη μαμά τους
και στα δεκατέσσερά τους
όλα θα βρουν τη σειρά τους
Τα παιδιά κοιμούνται στο πάτωμα
από κάτω τριγυρνούν κάποια άτομα
σαν κι εμένα
Σε παντρεύομαι πάλι και ρίχνομαι
στων ερώτων τα κύματα πνίγομαι
τα χαμένα…
|
Me pernás geneés dekatésseris
ki ine níchta, perasménes i tésseris
den antécho
Mu zitás na su dóso ti diástasi
theatrínos se áthlia parástasi
den tin écho!
Fílisé mu ta pediá
ótan tha ime makriá tus
pes na ntínonte kalá
ke n’ akune ti mamá tus
ke sta dekatésserá tus
óla tha vrun ti sirá tus
Ta pediá kimunte sto pátoma
apó káto trigirnun kápia átoma
san ki eména
Se pantrevome páli ke ríchnome
ston eróton ta kímata pnígome
ta chaména…
|