|
Ό,τι κι αν γράψω το σκεπάζει η σκόνη,
ό, τι κι αν πω το σκορπίζει ο αγέρας,
στερνή μου ελπίδα στο φως είσαι μόνη
της μέρας.
Θεριά οι ανάγκες μου γυρεύουν αιτίες,
με σέρνουν ανόητα στη μέση του δρόμου,
στον τοίχο με στήνουν στις άδειες πλατείες
του κόσμου.
Κι αυτή τη στιγμή που η νύχτα μικραίνει
φιλί ματωμένο καρφώνεις στα χείλη,
στο κόκκινο επάνω ο ιδρώτας μου μένει
μαντήλι.
Η έκτη μου αίσθηση απόψε πεθαίνει,
στο σώμα σου τώρα θα πρέπει να σώσω
όσα κι αν έχω και ότι μου μένει
να δώσω.
Ό,τι κι αν γράψω το σκεπάζει η σκόνη,
ό, τι κι αν πω το σκορπίζει ο αγέρας,
στερνή μου ελπίδα στο φως είσαι μόνη
της μέρας.
Κι αυτή τη στιγμή που η νύχτα μικραίνει
φιλί ματωμένο καρφώνεις στα χείλη
στο κόκκινο επάνω ο ιδρώτας μου μένει
μαντήλι.
|
Ό,ti ki an grápso to skepázi i skóni,
ó, ti ki an po to skorpízi o agéras,
sterní mu elpída sto fos ise móni
tis méras.
Theriá i anágkes mu girevun etíes,
me sérnun anóita sti mési tu drómu,
ston ticho me stínun stis ádies platies
tu kósmu.
Ki aftí ti stigmí pu i níchta mikreni
filí matoméno karfónis sta chili,
sto kókkino epáno o idrótas mu méni
mantíli.
I ékti mu esthisi apópse petheni,
sto sóma su tóra tha prépi na sóso
ósa ki an écho ke óti mu méni
na dóso.
Ό,ti ki an grápso to skepázi i skóni,
ó, ti ki an po to skorpízi o agéras,
sterní mu elpída sto fos ise móni
tis méras.
Ki aftí ti stigmí pu i níchta mikreni
filí matoméno karfónis sta chili
sto kókkino epáno o idrótas mu méni
mantíli.
|
